De problematiek van de medische missers is zo oud als de geneeskunde zelf. Dat er heel wat van deze ’therapeutische ongevallen’ voorkomen, hoeft niet te verbazen in een land waar artsen jaarlijks miljoenen patiënten contacten afhandelen. Veel van deze slachtoffers worden nooit vergoed voor de geleden schade, gewoon omdat ze hun weg niet vinden in het medisch-juridisch labyrint waarin ze terechtkomen. En wie wél vergoed wordt, moet vaak vrede nemen met een peuleschil. En dat na een jarenlange en moeizame juridische strijd. Heel wat levens raken op die manier nog eens extra ontwricht, niet alleen in fysiek en financieel opzicht, maar ook op sociaal en psychologisch vlak.
De SP heeft nu een wetsvoorstel opgesteld om vergoeding na medische missers beter te regelen. In de pot van dit speciale fonds zou 100 miljoen gestort moeten worden. SP-Kamerlid Renske Leijten is touwtrekker van dit voorstel en zou het fonds graag onderbrengen bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg, waardoor men veel eerder hoort, of een uitkering rechtmatig is en ook meteen vergoed kan worden.
De meeste zorgverleners leveren trouwens schitterend werk, en dan nog niet zelden in moeilijke of ondenkbare omstandigheden. Toch zijn ook zij slechts mensen. En mensen maken nu eenmaal fouten. Wie een fout begaat, zeker als dit gevolgen heeft voor iemands gezondheid, fysiek en psychologisch, moet die fout ook eerlijk durven toe te geven, zodat het slachtoffer kan worden vergoed.
We kunnen evenwel vaststellen dat het vaak heksenwerk is om als slachtoffer binnen een redelijke termijn een billijke schadevergoeding te krijgen. De gerechtelijke procedures zijn duur en tijdrovend, kansarmen hebben daardoor geen of nauwelijks uitzicht op vergoeding na een medische misser.
Last Updated on 15 januari 2020 by Frans Kooning
